Dus toch

Kate Klaver wordt het licht ontnomen Hun rest het donker, in barre streken Stengels buigen dieper dan de zee Maar  Ierse klaver zal nooit breken Nee Ierse klaver zal nooit breken Ineke Kraijo, Kate Mozaïek, Zoetermeer Dat lied zingen de Ieren als ze weer eens door de Engelse landheer Harrison worden vernederd. Kate is een jeugdroman maar is spannend genoeg voor iedereen. Ik las het in een avond uit. Het is 1845. Vader  O'Doherty geeft te veel geld uit aan drank, Moeder is zwanger, Pat, Connor, Kate en de kleine Michaël zijn getuige van een hevige ruzie op zondagmorgen. Vader slaapt zijn roes uit maar moeder wil naar de kerk en met een emmer water maakt ze hem wakker maar wekt ze ook zijn woede op. Vader mishandelt haar zodanig dat de baby te vroeg wordt geboren en overlijdt. Het boek is geschreven vanuit Kate's oogpunt. Ze kan het niet aanzien en rent meer dan eens de heuvel op om haar thuissituatie te ontvluchten. Het kraambed wordt moeder fataal en al

Terwijl de regen constant neervalt uit een eindeloos grijze lucht zet ik me aan tafel om een blogje te maken over onze sponsorfietstocht, de Ride on Education deze zomer van Beilen naar Brussel. Regen hadden we maar niet constant, wel buien, buien die je niet kon ontwijken, maar als je geniet van het leven kan je een bui weerstaan en verdraag je die net als de koeien die dan lekker tegen elkaar aan schurken met de kont in de wind en fiets je met een opgeruimd gemoed verder en droog je vanzelf weer op. Het grootste deel fietsten we door Nederland en altijd ben ik weer verbaasd hoeveel water je ziet, niet alleen vanuit de lucht maar langs wegen en velden. Vier pontjes waren nodig om van Beilen naar Brussel te komen.  We vertrokken op een zaterdag en kampeerden de eerste nacht in IJsselmuiden. Zondagmorgen ging ik eerst naar de kerk in Kampen waar ik van mijn 20ste tot 28ste gewoond heb. Ik ken er weinig mensen meer maar de enorme glazen lampen in de kerk staan levenslang