Gebroken leven
Liefhebben betekent sowieso kwetsbaar zijn
Heb lief en je hart zal zeker gekweld worden
en mogelijk zelfs gebroken.
(C.S. Lewis)
Ann Voskamp, Gebroken leven
Van Wijnen, Franeker
Als Paulus dit had geschreven in zeg maar zijn brief aan Korinte, zouden wij ons misschien afvragen of dat wel mogelijk is.Medelijden is kruipen onder de huid van een ander en je verbinden met zijn hart alsof het van jou is. Je hart breekt bij het hunne binnen en jouw weg wordt verbonden aan hun weg...
Ann Voskamp legt de lat hoog. Het leven is gebroken. We begrijpen elkaar niet. We zijn egoïstisch. Mensen worden ziek. In het eerste hoofdstuk vertelt Ann dat ze zich in haar tienerjaren heeft gesneden. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad. Ze schrikt ervan als haar oudste dochter ook de neiging heeft tot zelfmutilatie. Ann voelt dit als een tekortschieten, alsof je op de een of andere manier je gebrokenheid doorgeeft aan je eigen gezin. Ze ziet de diepte van haar eigen gebrokenheid. Hoe leef je met dat gebroken hart van je, is haar grootste vraag.
Haar man helpt haar met de woorden: Weet je - alles op deze boerderij spreekt dezelfde taal, dat weet je toch? Het zaad breekt om ons het graan te geven. De aarde breekt om ons de oogst te geven, en de hemel breekt om ons de regen te geven. Het graan breekt om ons het brood te geven. En het brood breekt om ons het feest te geven. Er was ooit een albasten kruik die brak om hem al de eer te geven.Ann zoekt vervolgens een antwoord op de vraag hoe je kunt herstellen wat gebroken is. Ze kijkt op Jezus die de dankzegging uitsprak, het brood brak en gaf. Hij deed dat vaker. Eerst danken en dan delen ook als er niet genoeg was voor 5000 mensen. Dat ziet ze als uitdaging voor de volgende etappe van de reis. Een uitdaging om al haar gebrokenheid te laten omvormen tot overvloed.
Christus fysieke lichaam is niet op aarde maar ons lichaam wel. Wij zijn nu Christus enige aardse lichaam - en als wij niet degenen zijn die gebroken en gegeven worden, dan zijn wij degenen die Christus lichaam van zijn handen ontdoen. Als wij niet gegeven en gebroken worden, dan maken we Christus lichaam onbekwaam.Ann maakt het concreet door een taart naar de dokter te brengen als dank voor alle baby's die hij opgevangen heeft. Ze rijden naar de koffiebar en betalen voor alle mensen in de rij achter hen. Ze kopen twaalf donuts en leveren die af bij het vriendelijk personeel van het gemeentehuis. Zo lief had God de wereld dat Hij gaf. Is er een krachtiger woord dan geven. Ik vind het een aanstekelijke manier van leven als je bereidwillig bent om te geven. Een fantastisch initiatief om anoniem te kunnen geven vind ik uitgestelde koffie, maar dat terzijde.
Een concreet hoofdstuk is waar Ann Voskamp het heeft over wat sommigen hun bucketlist noemen of ook wel emmerlijst.
Waarom een steeds langere lijst met wat ik wil hebben, in plaats van een groeiende lijst met wat ik kan geven? Waarom niet je hart groot genoeg laten groeien met liefde die groot genoeg is om je hart te doen breken en er dan stukjes van weg te geven? Gebeurt het ware leven alleen als je een goedkope vlucht naar een zwoele bestemming kunt boeken? Of is het ware leven de keuze om brood te zijn voor allerlei vormen van honger? En misschien wordt je ziel zo pas echt gevoed?Mooi is hoe ze eerlijk beschrijft dat haar gezin met zes kinderen niet altijd op rolletjes loopt . Maar je hebt het wonder in je broekzak dat de stress kan breken. Een onderzoek van Yale zegt dat je stress het beste kunt verhelpen door een kleine goede daad voor iemand anders.
Het was alsof ik mijn eigen wonder in zakformaat vond. Als je hand het wilde, kon je een klein wonder tevoorschijn toveren, een klein geschenk - woorden die een ziel sterker maakten, een mok met iets warms om iemands spanning te verlichten, een hand om iemand overeind te helpen, open armen om vermoeide mensen te omarmen en genade in te fluisteren.Ann en haar echtgenoot grinniken om een eventueel T shirt met op de voorkant Stress? Go bless en op de achterkant: deze boodschap is goedgekeurd door Jezus en de onderzoekers van Yale.
Ann Voskamp besluit met: De eenzaamheid, gescheidenheid en achterlating die ik heb gevoeld, worden tenietgedaan door gemeenschap, een manier van geven en delen die de intimiteit van gebrokenheid vereist. Het gebeurt overal om ons heen en ik kan het bijna zien: als je de gebroken weg durft te gaan, durft te blijven bij de gebrokenen en dagelijks zelfs je eigen gebrokenheid doorgeeft, wordt je gebroken hart verlicht, wordt het licht. Je hart leert een nieuwe levensweg betreden - een paradoxaal, overvloedig gebroken leven. Dat valt alleen te leren door koinonia gemeenschap met Christus. Gemeenschap is de route naar overvloed. Gemeenschap is de weg die Jezus ons ten diepste liet zien, omdat de gegevenheid van gemeenschap ten diepste de kern is van het ware leven.Het boek doet wat met je en haalt het beste in je naar boven. Anns geloof gaat diep en haar hart is groot en daarvan deelt ze uit in haar gezin, in haar omgeving en naar duizenden lezers met haar boek. Dit boek lees je waarschijnlijk niet in een keer uit, maar je zult het herpakken en het laat je niet los.
Zelf moest ik denken aan het prachtige begin van de brief van Jakobus: Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn zonder enige tekortkoming.Dit boek Gebroken leven met als ondertitel de uitdagende weg naar overvloed is een kleinood in onze huidige maakbare samenleving van de individualistische autonome mens die zijn eigen bucketlist afwerkt onder het motto: pluk de dag. Die als het leven hem geen vreugde meer geeft vraagt om een poedertje bij de NVVE.
259 pagina's